همه گیری شناسی آسیب های جسمانی ناشی از دوره تمرینات نظامی

  اهداف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان بروز آسیب ­ های فیزیکی و عوامل ایجادکننده آنها حین دوره تمرینات آمادگی جسمانی در نیروهای نظامی تحت آموزش بود.   روش­‌ها: در این پژوهش توصیفی گذشته ­ نگر با روش سرشماری، 5559 نیروی رسمی که طی سه سال آموزشی (شهریور 1383 تا شهریور 1386) در سه پادگان آموزشی دوره آموزش نظامی را گذرانده بودند، به‌­عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات توسط پرسش‌­نامه محقق‌­ساخته از پرونده­‌ها و مستندات موجود براساس سیستم طبقه‌­بندی بیماری­‌ها جمع­‌آوری، کدگذاری و توسط نرم‌افزار SPSS 15 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.   یافته­‌ها: بیشترین میزان وقوع مربوط به آسیب‌­های اسکلتی- عضلانی (96.2%) و شایع‌­ترین نوع آسیب اسکلتی- عضلانی آسیب‌­های سطحی (42.1%) بود. همچنین بیشترین ناحیه آسیب‌­دیده در مصدومان، اندام تحتانی در ناحیه مچ پا (27.6%) بود. بیشترین آسیب­‌ها در سالن ورزشی (23.8%) رخ داده بود. میزان شیوع کل آسیب­‌های مورد نظر حین تمرینات نظامی به‌­ترتیب، سال اول (4.9%)، سال دوم (2.5%) و سال سوم (3.2%) بود. شایع‌­ترین علت وقوع آسیب حین دوره آموزش نظامی، لغزیدن یا زمین­‌خوردن (33.5%) حین فعالیت‌­های آموزشی بود.   نتیجه‌­گیری: مهم­‌ترین علت مراجعه به درمانگاه و شایع‌­ترین نوع آسیب­‌های فیزیکی در نیروهای نظامی حین تمرینات نظامی آسیب­‌های اسکلتی- عضلانی است . پیشگیری اولین گام برای کاهش حوادث ترومایی محسوب می­‌شود .